ورزش دات آنلاین- شب گذشته و در جریان هفته چهاردهم لیگ برتر انگلیس، استون ویلا یکی از بردهای تاریخی خود در لیگ برتر انگلیس را مقابل منچسترسیتی کسب کرد.

از لحاظ آماری، در این مسابقه یکی از ضعیف‌ترین نمایش‌های دوران مربی‌گری پپ گواردیولا و شاید ضعیف‌ترین نمایش تیم او روی نیمکت منچسترسیتی در فوتبال انگلیس را شاهد بودیم. برنده سه‌گانه فصل گذشته، در این دیدار تنها دو شوت به ثمر رساند و تیم حریف نیز با ۲۲ شوت، حاکم مطلق زمین بود. این آمار، کم‌ترین میزان شوت تیم پپ گواردیولا در یک بازی لیگ و بیش‌ترین میزان شوت تیم حریف در بازی‌ مقابل تیم‌های اوست. نتیجه‌ای که استون ویلا با بازی فوق‌العاده تیم اونای امری به دست آورد، حاصل یک بازی دفاعی و بسته نبود بلکه پرس از بالای این تیم پپ را آچمز کرده بود؛ در این مطلب به جزییات این برتری ارزشمند استون ویلا می‌پردازیم.

شیوه بازی امری

آرایش بازی استون ویلا در زمان مالکیت ۲-۴-۴ است که در جلوی زمین به ۲-۲-۲-۴ تبدیل خواهد شد. هافبک‌های کناری ویلا یعنی مک‌گین و تیلماس، با حضور در نیم‌فضاهای سمت راست و چپ فضا را در اختیار مدافعان کناری برای نفوذ قرار می‌دهند و این موضوع برتری عددی را در یک‌سوم نهایی زمین به استون ویلا هدیه می‌دهد. در سمت چپ، لوکاس دینیه نفوذ بیش‌تری به نسبت کونسا در سمت راست استون ویلا دارد و تحرک لئون بیلی، زوج اولی واتکینز در خط حمله آتشین استون ویلا، جای خالی نفوذهای مدافع راست ویلا در خط حمله را پر می‌کند. شیوه بازی تیم امری را می‌توان تا حدی با برایتون تحسین شده روبرتو دی‌زربی در دو سال اخیر مقایسه کرد؛ تیمی که با همین آرایش، از بازی‌سازی مستقیم و روی زمین استفاده می‌کند. بازی طولی استون ویلا در این فصل که با آرامش خاص بازیکنان تیم امری همراه است، باعث شده این تیم یکی از خطرناک‌ترین تیم‌های فوتبال انگلیس باشد. استون ویلا در حال حاضر پس از منچسترسیتی با ۳۴ گل زده، دومین خط حمله برتر لیگ را در اختیار دارد. صحنه گل شب گذشته این تیم، مثالی درست برای بازی طولی و مناسب استون ویلا است. جایی که ابتدا دیگو کارلوس با یکی پاس رو به جلو که Progressive pass محسوب می‌شود، توپ را به تیلمانس می‌رساند و او به خوبی لب خط لئون بیلی را پیدا می‌کند و حرکت انفرادی این بازیکن جاماییکایی، ویلا را به تنها گل بازی می‌رساند.

یکی دیگر از نقاط قوت استون ویلا، پرس از بالای این تیم است. بر اساس تفکرات امری، این تیم همیشه با خط دفاع بالا بازی می‌کند و همین ایده در رقابت‌های استون ویلا مقابل نیوکاسل و لیورپول، باعث شکست سنگین این تیم شد. در دیدار شب گذشته اما پرس هیبریدی این تیم که دائما تغییر می‌کرد، کار سیتی را دشوار کرده بود. پرس میانه زمین یا همان Mid-block این تیم در مناطق کلیدی زمین، تبدیل به پرس از بالا یا High-press شد و همین شیوه، در روز غیبت بازیکن کلیدی‌ای چون رودری در ترکیب سیتی مانع بازی‌سازی شاگردان پپ شد‌. در بازی شب گذشته، استون ویلا ۱۳ بار توپ را در یک‌سوم نهایی زمین از بازیکنان سیتی گرفت که بیش‌ترین توپگیری از زمان هدایت سیتی توسط گواردیولا محسوب می‌شود.

غایبان بلای جان گواردیولا 

به ثبت رساندن تنها دو شوت و باختن کامل بازی در زمین، متأثر از وضعیت نه‌چندان خوب ترکیب سیتی در بازی شب گذشته بود. در ترکیب سیتی، واکر، دیاز، آکانجی، گواردیول، استونز و ریکو لویس حضور داشتند؛ شش بازیکن با خصوصیات دفاعی در غیاب هافبک‌های طراح سیتی! محرومیت رودری و گریلیش و مصدومیت دوکو، باعث شد تیم سیتی در این بازی ترکیبی متفاوت با دیدارهای همیشگی داشته باشد و نقاط قوت ترکیب گواردیولا در این مسابقه از بین رفته بود. با توجه به تجربه هفته‌های گذشته، می‌توان گفت سیتی برای عبور از پرس استون ویلا و استفاده از فضای پشت مدافعان کند حریف، نیاز به یک بازیکن طراح با توانایی ارسال پاس‌های بلند و یک وینگر تخصصی کنار خط داشت اما هیچکدام از آن‌ها در بازی شب گذشته حضور نداشتند. در رقابت‌های استون ویلا با نیوکاسل، لیورپول و تاتنهام، بازیکنانی چون تریپیه، آرنولد و بنتانکور از توانایی پاس بلند خود برای خلق موقعیت در فضای پشت سر دفاع ویلا استفاده کردند. 

در بازی شب گذشته اما مثل سه بازی دیگر بدون رودری، سیتی حرفی برای گفتن نداشت و شکست خورد. نبود کوین دی‌بروینه و یک وینگر چپ تخصصی، باعث شد سیتی نتواند سبک بازی مدنظر پپ را در زمین پیاده کند و باید دید با توجه به وضعیت مصدومان، پپ چه چاره‌ای برای هفته‌های آینده می‌اندیشد. این عکس از نقشه پاس سیتی در مسابقه شب گذشته، به خوبی ضعف بازیسازی سیتی را نشان می‌دهد؛ بیش‌ترین پاس‌های این تیم بین روبن دیاز و کایل واکر رد و بدل شده و مهاجمان این تیم، به هیچ وجه وارد بازی تیمی شب گذشته منچسترسیتی نشده‌اند.

شاید منچسترسیتی در دوره‌ای باشد که در سال‌های گذشته از آن‌ها ندیدیم اما همه ما از این موضوع مطلع هستیم که تیم‌های گواردیولا، چگونه با ایده‌های خاص این مربی از بحران‌ها عبور می‌کنند و فصل‌هایی فوق‌العاده‌ای را برای خود رقم می‌زنند. آیا بازگشت مصدومان و ایده‌های تازه، تولدی دوباره برای سیتزن‌ها خواهد بود یا این فصل، فصل دیگر تیم‌هاست؟

انتهای پیام/