بوکا جونیورز آرژانتین- نایب قهرمان فعلی جام لیبرتادورس- تاریخی دارد مملو از افتخار، ستاره و حتی افسانه های جذاب.
ورزش دات آنلاین- تیم فوتبال بوکا جونیورز که پیش از این شش بار در سالهای ۱۹۷۷، ۱۹۷۸، ۲۰۰۰، ۲۰۰۱، ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ قهرمان جام لیبرتادورس شده بود، در آستانه رسیدن به هفتمین عنوان خود مقابل فلومیننزه برزیل (۲-۱) شکست خورد و به نایب قهرمانی مسابقات ۲۰۲۳ بسنده کرد.
با این حال در موزه باشگاه بوکا جونیورز دهها جام وجود دارد که هر باشگاهی در آمریکای جنوبی در آرزوی داشتن آنها به سر می‌برد. بوکا اولین بار در سال ۱۹۱۹ قهرمان لیگ آرژانتین شد و تا امروز ۳۵ بار فاتح این رقابتها شده است. چهار قهرمانی در جام حذفی و دو بار فتح سوپرکاپ، سه جام بین قاره‌ای و دو قهرمانی در رقابتهای سودآمه ریکانا تنها گوشه‌ای از افتخارات غول فوتبال آرژانتین است. اما ماجرای رنگ لباس این باشگاه، خود شبیه به یک افسانه فوتبالی است.
داستان کشتی سوئدی
اما داستان تاریخی لباس بوکا مثل بسیاری از تیمها و شخصیت‌های آمریکای جنوبی، حکایتی خاص و منحصر بفرد است. برخی منابع می‌گویند این تیم ابتدا با پیراهن‌های صورتی در میادین جضور می‌یافت اما طبق گفته سایت باشگاه در سال ۱۹۰۵ پیراهن این تیم راه راه سیاه و سپید بود. اندکی بعد این تیم با پیراهن آبی آسمانی در میدان حضور یافت و بعد یک بار دیکر پیراهن ان تیم تغییر رنگ داد. این بار مجموعه‌ای از راه راه‌های بسیار نازک افقی و عمودی روی لباس تیم نقش بست.
بوکا سال ۱۹۰۶ با ناتینگهام آلماگرو بازی کرد. هر دو تیم لباسهای مشابهی بر تن داشتند و به همین خاطر دو تیم دیداری عجیب برگزار کردند. قرار شد که برنده صاحب آن پیراهن باشد و بازنده ناچار از پیراهنی دیگر استفاده کند. بوکا در این مسابقه شکست خورد و بازیکنان تیم تصمیم گرفتند در کنار بندر لابوکا به انتظار بایستند. قرار شد اولین پرچمی که روی یک کشتی دیدند تعیین کننده رنگ پیراهن تیم باشد و به این ترتیب با ورود یک کشتی سوئدی به بندر پیراهن آینده تیم مشخص شد. طی سالهای ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۲ این تیم از پیراهن جدید استفاده کرد. پیراهن و شورت آبی با نواری اریب و زرد رنگ که روی پیراهن دیده می‌شد. اما از سال ۱۹۱۳ این نوار به شکل افقی روی پیراهن رسم شد و طی ۱۱۰ سال اخیر این مدل تغییری نکرده است.
لیگ شش تیمهای که ۲۵ تیمی شد!
در ۱۹۱۳ تیم موفق شد کاری را که باید طی سالهای سال انجام می‌داد یک شبه انجام داده و به دسته اول لیگ آرژانتین صعود کند. دلیل این امر تصمیم اتحادیه فوتبال بود که تیمهای حاضر در لیگ را ناگهانی از ۶ به ۱۵ افزایش داد. بوکا در اولین حضور موفق شد با ۸ برد، ۲ مساوی و ۴ باخت به مقام پنجم جدول دست یابد. بوکا در فصل بعد به مقام سوم صعود کرد. اما در سال ۱۹۱۵ لیگ آرژانتین ۲۵ تیمی شد. در این لیگ هر تیم تنها یک بار با هر رقیب خود بازی می‌کرد و بوکا با ۹ برد، ۳ تساوی و ۱۲ باخت عنوان چهاردهم لیگ را از آن خود ساخت. سرانجام بوکا در ۱۹۱۹ موفق شد قهرمان لیگ شود. در شرایطی که ۱۴ تیم آماتور اتحادیه در گروهی جداگانه رقابت می‌کردند بوکا در جدول تیمهای حرفه‌ای که شامل ۶ تیم بود، تنها در ۷ مسابقه مقابل رقبا به میدان رفت و با ۷ برد قهرمانی خود را مسجل کرد. 
قهرمان افتخاری آرژانتین
در ۱۹۲۵ تیم به سفری طولانی در اروپا رفت. در این تور بوکا ۱۹ بازی در اسپانیا، آلمان و فرانسه انجام داد که این مسابقات از پنجم مارس تا هفتم ژوئن طول کشید. در این مسابقات تیم کار خود را با برد ۳ بر یک مقابل سلتاویگو شروع کرد و در طول سفر نتایجی چون برد (۱-۰) در برابر رئال مادرید، تساوی (۱-۱) با بایرن مونیخ و دو برد (۱-۰) و (۳-۰) در برابر اسپانیول و دو برد با همین نتایج در برابر دپورتیوو کسب کرد. اوساسونا، اتلتیکو مادرید، منتخب کاتالونیا، فرانکفورت آلمان و منتخب پاریس دیگر تیمهایی بودند که در برابر بوکا شکست خوردند تا این تیم با ۱۵ برد، یک تساوی و ۳ شکست و ۴۰ گل زده در برابر ۱۶ گل خورده به کشور بازگردد. این نتایج چنان مایه مباهات آرژانتینی‌ها بود که اتحادیه بوکا عنوان Campeón de Honor (قهرمان افتخاری) اعطا کرد.
نامهای ماندگار
در طول تاریخ بوکا بی‌شک ماندگارترین نام، دیه گو مارادونا است. بازیکنی که طی سالهای ۸۲-۸۱ در این تیم بازی کرد و پس از سالها حضور در فوتبال اروپا یک بار دیگر در پایان کار خود و طی سالهای ۹۵ تا ۹۷ به تیم بوکا بازگشت. مارادونا تنها عضو بوکاست که مرد سال فوتبال اروپا و قهرمان جام جهانی شده است.
اما نامهای زیادی در تاریخ بوکا درخشیده‌اند؛ از جمله اولین این نامها می‌توان به دلفین بنیتز کاسرس پاراگوئه‌ای اشاره کرد که طی سالهای ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۸ موفق شد ۱۱۵ گل برای بوکا به ثمر رسانده و رکورد پدرو کالومینو را بعد از یک دهه بشکند. این بازیکن در دو مقطع عضو بوکا بود. ابتدا در خلال سالهای ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ و ان گاه از ۱۹۱۵ تا ۱۹۲۴ و در این مدت موفق شد ۹۸ گل برای بوکا به ثمر برساند. اما هیچ یک از این دو ستاره موفق نشدند به رکورد تومینگو تاراسکونی نزدیک شوند. تاراسکونی طی سالهای ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۲ به رکورد ۱۹۳ گل برای بوکا رسیده بود. اما در سال ۱۹۳۹ رکورد بهترین گلزن تاریخ بوکا سرانجام شکست. این بار فرانسیسکو وارایو که از ۱۹۳۱ در بوکا می‌درخشید موفق شد به تعداد ۱۹۴ گل برای این تیم رسیده و یک گل بیشتر از تاراسکونی به ثمر برساند.
این رکورد نزدیک به هفتاد سال دست نخورده ماند تا این که سرانجام مارتین پالرمو موفق شد آن را بهبود بخشد. پالرمو طی سالهای ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۱ تنها سه سال (۲۰۰۱ تا ۲۰۰۴) را در بوکا حضور نداشت اما در سالهای بازی در بوکا موفق شد ۲۳۶ گل برای این تیم به ثمر رسانده و به اولین بازیکنی بدل شود که سد ۲۰۰ گل را برای بوکا شکسته است.
انتهای پیام/