حکایت "هر چقدر پول بدهی همان قدر آش می خوری" حکایت این روزهای ورزش ماست،فدراسیون هایی که در گیر رقابت های متعدد بین المللی، قاره ای ،جهانی و کسب سهمیه المپیک و بازیهای آسیایی بوده و این بی پولی شرایط آنها را برای تامین هزینه ریالی اردوها و همچنین ارزی اعزام های که در گذشته سخت هم بود ، در حال حاضر سخت تر هم کرده است.
ورزش دات آنلاین_ متاسفانه افزایش تورم بخصوص رشد سینوسی دلار و دیگر ارزهای رایج در اعزام‌های برون مرزی همچون یورو و حتی ارزش‌های کشورهای منطقه تاثیر بسیار نامطلوبی برای فدراسیون‌های ورزشی نه فقط برای اعزام به رقابت‌های مهم بلکه حتی برای سفر به کشورهای مجاور جهت حضور در اردوی مشترک و یا حضور در تورنمنت‌ها را بشدت سخت کرده است بطوریکه متاسفانه مانع اعزام تیم‌های ملی بصورت کامل در تمامی اوزان و یا به همراه داشتن همراهان اضافه همچون روانشناس و یا پزشک و بدنساز شده است که این امر تاثیر بسیار نامطلوبی در کسب نتیجه نهایی خواهد شد این روند آنقدر در کاهش نفرات اعزامی تاثیر منفی داشته است که برخی فدراسیون‌ها تیم‌های ملی‌شان را با یک و یا در نهایت با دو مربی به مسابقات اعزام می‌کنند.
از طرفی رئیس فدراسیون‌ها حتی سیاست انقباضی در مدیریتشان در پیش گرفته و برای کاهش هزینه‌های ریالی خود اقدام به عدم تمدید قرار داد برخی کارمندان خود نموده‌اند و از طرفی هزینه‌های دریافتی برای حضور در برگزاری دوره‌های آموزشی و ارتقا مربیگری و داوری خود را نیز افزایش داه‌اند که این امر بشدت موجب اعتراض ورزشکاران، مربیان و داوران شده است.
چالش بودجه در ورزش چالش امروز و فردا نیست، معضلی است که از ابتدای تاسیس سازمان تربیت بدنی و سپس تبدیل آن به وزارت ورزش وجود داشته که البته میزان تخصیص بودجه آن نه بر اساس قواعد خاص، بلکه بستگی به قدرت رئیس ورزش و میزان بالای چانه زنی‌اش با دولت در وقت تقسیم بودجه دارد. از طرفی تحریم‌های موجود در کشور نیز باعث گردیده تا نتوان اسپانسرهای مالی خوبی برای بخش‌های مختلف ورزش جذب کرد و یکی از مشکلات فعلی فدراسیون‌ها جدای از کمبود بودجه نبود حامی مالی با توان پرداخت بالاست بطوریکه برخی فدراسیون برای حل این مشکل همزمان با دو یا اسپانسر اقدام به عقد قرار داد نموده‌اند تا بتوانند به هنگام اعزام بخشی از هزینه‌های پروازی تیم‌های ملی خود را برای شرکت در رقابت‌های متعدد قاره‌ای و جهانی تامین نمایند.
شاید جالب باشد به این نکته هم اشاره کنیم کمبود بودجه آنچنان دست فدراسیون‌ها را در پوست گردو گذاشته است که برخی از آنها مجبور شده‌اند حتی در اعزام‌های قاره‌ای خود اقدام به اعزام تیم های باشگاهی و یا لیگی که از توان مالی لازم برای پرداخت هزنیه اعزام برخوردارند به مسابقات قاره‌ای نمایند و این جدای از اینست که برخی فدراسیون‌ها هزینه‌های اعزام ورزشکارانشان را هم در برخی اعزامها از خودشان دریافت می‌نمایند.
شاید برایتان جالب باشد که بگوییم فدراسیونهایی که سالنی برای برگزاری رقابت‌ها و یا دوره‌های آموزشی ندارند می‌بایست از شرکت توسعه و تجهیز سالن کرایه نمایند بطوریکه برخی فدراسیون‌ها بناچار اردوهای خود را برای کاهش هزینه در شهرستانها برگزار می‌نمایند تا بتوانند با مدیریت منابع، شرایط اعزامشان فراهم نمایند.
جان کلام آنکه چالش بودجه در ورزش متعلق به امروز و دیروز نیست ولی آنچه که در این مدت بیشتر از گذشته به چشم می‌آید و همگان به آن تاکید دارند اینست که ورزش همواره در بین مسئولین کشور برای تقسیم بودجه در ردیف آخر قرار داشته و همواره مبلغی برای ورزش در نظر گرفته می‌شد تا فعلا صدایشان در نیاید و همواره نه تنها افزایش نیافته بلکه از سرو ته‌شان هم زده‌اند که مثال بارز آن پاداش مدال قهرمانان است از سکه به ریال آنهم تبدیل شده که آنهم پس از چند سال از کسب مدال به آنها اهدا می‌شود تا بنوعی ضرر در ضرر باشد.