ورزش دات آنلاین-  این تصویر یکی از نمادین‌ترین و خاص‌ترین تصاویر در تاریخ ورزش است. ماریو بالوتلی با چهره خشک و بی‌احساس، بدون لباس با مشت‌های گره کرده و عضلاتی که خودنمایی می‌کنند - تصویری واضح از سرکشی این بازیکن. خود بالوتلی حتی به هنرمندی دستور داد تا این لحظه را با مجسمه‌ای در ابعاد واقعی جاودانه کند.

در آن زمان همه شیفته «سوپر ماریو» بودند. او در صفحه اول مجله تایم ظاهر شد و به یک باشگاه انحصاری از مظاهر سرشناس ایتالیایی پیوست که لوچیانو پاورتی، سیلویو برلوسکونی، سوفیا لورن و جورجیو آرمانی در آن حضور داشتند.

Sports Illustrated به او لقب «جالب توجه‌ترین مرد جهان» را داد و اگر منصف باشیم، چندان دور از ذهن نبود.

«من همیشه برای تیم ملی ایتالیا بازی خواهم کرد. »

بالوتلی یک جوان سیاه پوست با استعداد بود که ترسی از گفتن نظرات خودش نداشت. حضور او در ترکیب ایتالیا در جام ملت‌های اروپا یک لحظه مهم برای ایتالیا در مبارزه با نژادپرستی بود. به عنوان پسر مهاجر غنایی که توسط زوجی از برشا بزرگ شده بود، او نه تنها پتانسیل تبدیل شدن به یک فوق ستاره فوتبال را داشت، بلکه این پتانسیل را داشت که به یکی از تأثیرگذارترین ورزشکاران نسل خود تبدیل شود. کودکان با هر رنگ پوستی می‌خواستند مثل بالوتلی باشند. مدل موی خاص او در سال ۲۰۱۲ پر طرفدارترین مدل موی ایتالیا بود. در حالی که تنها حضور او در تیم ملی ایتالیا، بحث‌هایی طولانی در مورد هویت ملی به راه انداخته بود. بالوتلی پس از اعطای با تأخیر شهروندی، بعد از ۱۸ سالگی در مصاحبه‌ای گفت: «من ایتالیایی هستم و همیشه برای تیم ملی ایتالیا بازی خواهم کرد. » و با این حال، یک دهه بعد، بالوتلی به دلیل رفتار «بد» و غیر حرفه‌ای، یک نماد مایوس کننده از گرفتاری در دام‌های شهرت به حساب می‌آید.

«من فکر می‌کنم داستان او به پایان رسیده است. »

او فقط ۳۲ سال دارد و از سال ۲۰۱۸ برای تیم ملی کشورش بازی نکرده است. در حالی که ایتالیا به علت کمبود مهاجم دچار مشکل است و علاوه بر آن مربی حال حاضر ایتالیا یکی از معدود مربیانی است که توانسته بهترین بازی‌ها را از بالوتلی بگیرد. اما وقتی که اخیرا در مصاحبه‌ای از روبرتو مانچینی در مورد بازگرداندن بالوتلی به تیم ملی ایتالیا پرسیده شد او پاسخ داد: من فکر می‌کنم داستان اون به پایان رسیده است. و قابل درک است که چرا سرمربی آتزوری دیگر نمی‌خواهد با ماریو همکاری داشته باشد. در دهه گذشته به اندازه کافی به او فرصت داده تا ارزش‌های خود را ثابت کند و بارها و بارها او را ناامید کرده است. او در ۹ سال گذشته، ۸ بار باشگاه خود را عوض کرده است و فقط در طی دو فصل ما بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ در باشگاه نیس فرانسه زیر نظر لوسین فاوره، توانست عملکرد خوبی از خودش به نمایش بگذارد و نشان دهد که در حال برگشتن به فرم خوب خودش است که در نهایت هرگز این اتفاق نیفتاد.

«ما انتظار بیشتری از ماریو داشتیم»

آنچه ناراحت کننده است، این است که آن استعداد هنوز پابرجاست. در همین سال گذشته، در دوران حضورش در سوپر لیگ ترکیه در آدانا درمیر اسپور، ویدیویی در فضای مجازی منتشر شد که نشان می‌داد او به زیبایی و به جسورانه‌ترین شکل یک گل رابونا را به ثمر رساند. این یکی از پنج گلی بود که بالوتلی در آن بازی به ثمر رساند. با این حال دوران بازی او در ترکیه به شکلی غیرقابل پیش‌بینی و زودتر از انتظار به پایان رسید. بالوتلی پس از اختلاف بین او و مربی ایتالیایی تیمش وینچنزو مونتلا، مجبور به ترک این تیم شد. مونتلا در مورد این اتفاقات گفت: «فقط می‌توانم بگویم که ما انتظار بیشتری از ماریو داشتیم. » صحبتی که توسط بسیاری از مربیان پیشین سوپر ماریو در مورد او گفته شده است. مونتلا در ادامه حرف‌های خودش گفت: چیزهایی وجود دارد که ممکن است در پایان بازی اتفاق بیفتند. شاید آدرنالین باعث می‌شود که چنین حرف‌هایی بزنید. اما برای من، کار او در اینجا به پایان رسیده است.

«یک انتخاب غلط در سبک زندگی، همه چیز را خراب می‌کند. »

احتمالا به زودی دوران او در باشگاه Sion نیز به پایان می‌رسد. وقتی هواداران باشگاهت، لباس تو را به دلیل چیزی که آن را عدم تلاش کافی می‌نامند، روی سکوها می‌سوزانند، مطمئنا آینده خوبی در انتظار شما نیست. بالوتلی در ماه آگست، بعد از درگیری با مونتلا به سوئیس نقل مکان کرد اما پس از ۱۸ بازی تنها ۶ گل به ثمر رسانده است و تلاشی برای تغییر این دیدگاه که «قلب بالوتلی دیگر در آن فرد نیست» انجام نداده است. حتی وقتی با این باشگاه قرار داد بست، بالوتلی گفت که: پیوستن به Sion یک انتخاب در سبک زندگی است. بنابراین، دیدن کمک کردن به او در حال خروج از یک کلاب شبانه در لوزان آن هم مدت کوتاهی پس از امضای قرارداد، نگرانی‌ها را در این مورد افزایش داد که بالوتلی از تفریحات خود بیشتر از زمین فوتبال لذت می‌‎برد. بالوتلی احمق نیست. به خوبی می‌داند که کنار آمدن با شخصیت او دشوار است. می‌داند که اشتباهات زیادی را مرتکب شده است و به شدت از انداختن پیراهن خود روی زمین مقابل هواداران اینتر در سن سیرو در سال ۲۰۱۰ پشیمان است. او اخیرا در مصاحبه با پادکست Muschio Selvaggio گفته است: اعتراف می‌کنم که همه چیز را خراب کردم و اشتباه کردم. اما من ۱۹ ساله بودم و نمی‌توانستم بفهمم که چرا تمام ورزشگاه من را فقط به خاطر چند بار از دست دادن توپ، مسخره می‌کنند و آن شب را با گریه به خانه برگشتم.

«مرکز توجهات همیشه روی من بود»

منتقدان او همواره می‌توانستند به درستی از او انتقاد کنند. اما سوال اینجاست که چرا همیشه او؟ چرا همیشه بالوتلی خود را وسط جنجال‌ها می‌بیند؟ استدلال خود ماریو این است که این مسئله تا حدودی به رنگ پوستش مربوط می‌شود: «مرکز توجهات همیشه روی من بود. جدای از شخصیتم و لقب اعجوبه بودن در نوجوانی، فکر می‌کنم که اولین بازیکن سیاه پوست تیم ملی ایتالیا بودن باعث شد تا مردم همیشه در مورد کارهایی که من خارج از زمین فوتبال انجام داده‌ام صحبت کنند. » نمی‌توان انکار کرد که بالوتلی در طول دوران بازی خود رفتار متفاوت و غیر حرفه‌ای داشته است اما تاثیر فشار ویرانگر نژادپرستی بی‌وقفه‌ای که او متحمل شده است همواره نادیده گرفته می‌شود. همانطور که یک بار در اینستاگرام خود نوشت: من یک ربات یا یک بیماری واگیر دار یا یک احمق نیستم. بسیاری از وقت‌ها پاسخی نمی‌دهم تا از مشکلات و تنش‌های غیرضروری جلوگیری کنم. اما همه آن‌ها را می‌شنوم و می‌بینم و من هم رنجیده و بیزار می‌شوم.

«از مسیری که انتخاب کرده‌ام خوشحالم. »

بالوتلی اعتراف کرده که اغلب در طول دوران حرفه‌ای خود تنها با ۲۰ درصد از کل توانایی‌هایش بازی کرده است. مینو رایولا، ایجنت فقید او بارها گفته بود که به دلیل تنبلی و عدم انضباط بالوتلی است که مسی و رونالدو توپ‌های طلای بسیاری را بدست آورده‌اند. رایولا همواره بخاطر حرف‌های اغراق آمیزش مشهور بود اما در سال ۲۰۱۲ واقعا به نظر می‌رسید که بالوتلی به یکی از بهترین بازیکن‌های جهان تبدیل شود. با این حال او اصرار دارد که وقتی از دنیای فوتبال خداحافظی کند، از مسیری که انتخاب کرده است خوشحال خواهد بود و همچنان اصرار دارد که چهار سال دیگر نیز می‌تواند در سطح خوبی بازی کند. اما هر امیدی که او بتواند از پتانسیل‌های خود نهایت استفاده را ببرد مدت‌هاست محو شده است. او همچنان یک چهره جذاب باقی خواهد ماند، البته که مشخصا او یک زندگی غیر عادی داشته است اما جالب توجه‌ترین مرد دنیا؟ واقعا دیگر نه. اما شاید ناامیدکننده‌ترین استعدادی باشد که فوتبال تا به حال به خود دیده است.

انتهای پیام/