ورزش دات آنلاین- مثل همیشه تریبونی پیدا شد تا هجمه‌ای از خشم و نفرت علیه علی دایی روانه شود.

این علی دایی چه هیزم‌تری به برخی فروخته که نه باید ببینیمش، نه می‌خواهید ببینیدش، نه دوستش دارید نه ما باید دوستش داشته باشیم. علی دایی چه کرده که اینقدر شما از او متنفر هستید؟  

چرا هر بار قافیه تنگ می‌شود، برخی با بد و بیراه گفتن به علی دایی خشمتان را خالی می‌کنند. چرا فکر می‌کنید ۶۰ سال آینده او فراموش می‌شود؟ آن خبط و گناه علی دایی چه بوده که باید به فراموشخانه حافظه جمعی سپرده شود؟  

مگر غیر از این است که دومین گلزن ملی جهان است؟ مگر غیر از این است که آوازه خَیر بودن و کمک‌رسانی‌اش به گوش همه رسیده؟ شما محبوبیت را چطور تعریف می‌کنید؟ لطفا همانطور که بی‌پروا و با صراحت رگبار فحاشی را به اسطوره فوتبال و مردم می‌بندید، قبلش حتما درباره اینکه از نظر شما کی محبوب است و کی منفور توضیح دهید. اگر علی دایی جزو محبوبان و ماندگاران نباشد، پس کی باید باشد؟ حداقل بفرمایید گناهش چیست که مردم، اینقدر دوستش نداشته باشند. این از نگون‌بختی زمانه است که تصمیم می‌گیرید در ۶۰ سال آینده چه کسی جاویدنام باشد چه کسی بی‌نام ونشان. حداقل در مورد علی دایی این حرفها را نزنید. دست به ویترین اسطوره‌های مردم زدن کار درستی نیست.  

آن هم کسانی که از جنس همین مردم هستند. لطفا به رخت و لباسی که می‌پوشند و به ماشینی که سوار می‌شوند و خانه‌ای که در آن ساکن هستند نگاه نکنید. بله زیباست و دلربا. ولی در کنار این داشته‌ها، سختی و رنج هم کم نبوده. جراحی و درد و بخیه بسیار داشته، پشتکار و تلاش بسیار بوده، با جیب خودش به این داشته‌ها رسیده. حداقل دستش در کیشه مردم نبوده. او فقط سرمایه مالی ندارد، اسطوره‌هایی از جنس دایی قلب مردم را در اختیار دارند. یک سرمایه اجتماعی تمام‌نشدنی. ثروت کمی نیست.  

علی دایی محترم بود، محترم است و محترم خواهند ماند. حتی ۶۰ سال دیگر که نسل‌های بعدی از او نام می‌برند.  

انتهای پیام/