ورزش دات آنلاین- ایران با کسب سه پیروزی در مرحله گروهی و با ۹ امتیاز کامل به عنوان تیم اول گروه C و سوریه هم با کسب یک پیروزی، یک تساوی و یک شکست با ۴ امتیاز به عنوان تیم سوم گروه B توانسته‌اند خود را به این مرحله برسانند. سوری‌ها در سه بازی گذشته خود یک گل زده و یک گل خورده دارند و باید دید تیم ملی چه برنامه‌ای مقابل این تیم با خط دفاعی نسبتاً منسجم دارد.

واقعیت موجود، رویارویی با تیم ملی سوریه‌ای است که برای اولین بار در تاریخ فوتبالش به مرحله حذفی جام ملت‌های آسیا صعود کرده و در بالاترین حد از آمادگی روحی و روانی قرار دارد. کوپر در آستانه هفتمین دهه از عمرش یک بار دیگر ثابت کرد که قواعد بازی در یک تورنمنت را بلد است. این در حالی است که روزنامه‌های عربی با اشاره به موفقیت او با تیم‌های ازبکستان و مصر در جام ملت‌های آسیا و آفریقا معتقدند که او در صعود از مرحله مقدماتی هت‌تریک کرده و در این خصوص متبحر است. خلاصه دور دورِ پیرمرد آرژانتینی است.

سرمربیان دو تیم هم سابقه تقابل با تیم مقابل را در کارنامه دارند. امیر قلعه‌نویی در دو دیداری که مقابل سوریه به عنوان سرمربی تیمش را هدایت کرده، یک برد و یک تساوی به دست آورده و اصلاً دوست ندارد رکورد شکست‌ناپذیری خود را از دست دهد. هکتور کوپر سرمربی آرژانتینی سوریه هم یک بار و زمانی که سرمربی تیم ملی ازبکستان بود، با ایران بازی کرده که نتیجه آن شکست بوده و برای دومین بار باید مقابل یوزهای ایرانی قرار گیرد.

اما دو تیم ایران و سوریه تاکنون ۲۹ بار در رقابت‌های مختلف مقابل یکدیگر قرار گرفته‌اند که تیم ملی برتری فاحشی به رقیب خود دارد. ملی‌پوشان در ۱۸ بازی پیروز میدان بوده‌اند و ۱۰ بازی هم مساوی شده و سوریه صرفاً یک بار برنده بوده که به بیش از ۵۰ سال پیش برمی‌گردد. در این ۲۹ مسابقه، یوزها ۵۱ بار دروازه حریف خود را باز کرده‌اند و در مقابل ۱۵ بار توپ را درون دروازه خودی دیده‌اند.

تیم ملی سوریه ۱۷ بار مقابل ایران بازی کرده که تنها یک بار ۵۰ سال پیش در سال ۱۹۷۳ به پیروزی رسیده است. ۱۱ بازی با نتیجه تساوی به پایان رسیده و ۵ بار ایران برنده شده است.

تصاویر مخابره شده از تمرینات تیم ملی در دوحه قطر یک فصل مشترک دارد؛ روحیه بالا، نشاط و طراوتی که از درون عکس‌ها بیرون می‌ریزد، لبخندهایی که از صورت‌ها محو نمی‌شود و چشم‌هایی که از فرط هیجان و انگیزه برق می‌زند. آنچه این روزها در تمرین می‌بینیم، با تمام روزهای پیشین متفاوت است. در تمامی روزهای مرحله گروهی و با وجود بردهای سریالی و صدرنشینی مقتدرانه در تمرینات تیم ملی هرگز چنین اتمسفری در جریان نبود. آنچه در حضور کوتاه مدت در تمرینات به چشم می‌آمد، جدیت و چهره‌های مصممی بود که فضای تمرین را به شدت رسمی نشان می‌داد. امیر قلعه‌نویی با فراست تصمیم گرفته بود که دور مقدماتی را جدی گرفته و چیزی را به قضا و قدر نسپارد. اگرچه تیم ملی با حریفانی درجه ۳ چون فلسطین و هنگ‌کنگ بازی داشت اما سرمربی اقتدارگرای تیم ملی نیک می‌دانست که آسان‌گیری بزرگ‌ترین خطای ممکنه است که می‌تواند تیم ملی را به دردسر بیندازد. از همین رو جدیت و رسمیت حرف نخست تمرینات بود تا بازیکنان بدانند که باید همه چیز را جدی بگیرند؛ حتی فلسطین و هنگ‌کنگ را. این روزها اما شرایط تغییر کرده. تیم ملی لبالب از طراوت و هیجان است و همه برای رسیدن به هدف نهایی لحظه‌شماری می‌کنند و روی پای خود بند نیستند. این روحیه و این طراوت نوید یک اتفاق بزرگ را می‌دهد؛ با این لبخند هر غیرممکنی، ممکن می‌شود.

انتهای پیام/