نتایجی که باشگاه منچسترسیتی در سالهای اخیر کسب کرده، حیرت انگیز است. تیمی که سرانجام تنها جای خالی کلکسیون خود را نیز پُر کرد و فاتح جام جهانی باشگاهها شد؛ این مساله تا دو دهه قبل، فراتر از یک رویا بود!
ورزش دات آنلاین- ۹ قهرمانی در لیگ انگلیس، ۷ فتح جام حذفی و ۸ عنوان قهرمانی جام اتحادیه، همراه با یک قهرمانی در لیگ قهرمانان، سوپرکاپ اروپا و جام جهانی باشگاهها گوشه‌ای از افتخارات منچسترسیتی تا امروز است. گواردیولا تا امروز به رکورد ۱۶ جام و ۳۱۷ برد با سیتی رسیده و این روال قطعا ادامه پیدا خواهد کرد. اما حتی تا یک دهه قبل، چنین آماری برای سیتیزن‌ها مثل رویا بود. امروز دیگر کسی روزهای سیاه منچسترسیتی را به خاطر نمی‌آورد…
تاسیس باشگاه
اکثر مورخین ورزشی بر این عقیده‌اند که منچسترسیتی در سال ۱۸۸۰ تأسیس شده است. در آن ایام کلیسای سنت مارک واقع در منطقه گورتون در شرق منچستر یک تیم کریکت داشت که فعالیت خود را از دهه ۱۸۶۰ آغاز نموده بود. تیم فوتبال نیز توسط ویلیام بیستو تأسیس شد.
این تیم با نامهای سنت مارکز و وست گورتون (گورتون غربی) شناخته می‌شد و صلیبی که بر روی پیراهن مشکی این تیم به جشم می‌خورد، نشان دهنده خاستگاه کلیسایی این تیم بود. در سال ۱۸۸۷ یک زمین فوتبال خوب در منطقه آردویک برای تیم مهیا شد که فاصله اندکی با مرکز شهر داشت. به این ترتیب تیم به هاید رود نقل مکان کرد و حضور تیم در منطقه آردویک سبب شد که باشگاه از آن به بعد، با عنوان اتحادیه فوتبال آردویک شناخته شود. آردویک از نخستین دسته تیم‌هایی بود که در سال ۱۸۹۲ در مسابقات دسته دوم انگلستان به میدان رفت. اما شرایط مالی باشگاه همچنان متلاطم و پرنوسان بود و سرانجام در فصل ۹۴-۱۸۹۳ گروه تشکیل دهنده آردویک از هم پاشیدند و ترکیب نصفه و نیمه تیم به همراه نفرات جدید با نامی جدید در مسابقات حاضر شدند. منچسترسیتی!
آغاز حرکت منچسترسیتی
نخستین افتخار باشگاه در سال ۱۸۹۹ به دست آمد. جایی که تیم قهرمان دسته دوم شد و برای اولین‌بار افتخار حضور در دسته اول را به‌دست آورد پنج سال بعد و در روز ۲۳ آوریل ۱۹۰۴ فینال جام حذفی به عادت آن روزها در استادیوم کریستال پالاس برگزار شد و تیم با پیروزی (۱-۰) مقابل بولتون واندرزر – نخستین قهرمانی خود را در جام حذفی جشن گرفت.
پس از این افتخارات بزرگ، روزهایی تلخ برای باشگاه به‌وجود آمد. بسیاری از ستارگان این تیم با اتهام گرفتن رشوه روبه‌رو شدند و ۱۷ بازیکن منچسترسیتی در سال ۱۹۰۶ از این تیم اخراج شدند. از جمله کاپتیان اسطوره‌ای تیم بیلی مردیت که با یک تغییر مسیر ۱۸۰ درجه‌ای به‌سمت دیگر شهر و باشگاه منچستر یونایتد رفت. در سال ۱۹۲۰ آتش‌سوزی بزرگی در هاید رود به‌وقوع پیوست که سبب شد تیم آماده یک اسباب‌کشی دیگر شود؛ تیم در سال ۱۹۲۳ به ورزشگاه نوساز مِین‌رود واقع در موس ساید نقل مکان کرد. استادیوم جدید ظرفیتی ۸۰ هزار نفری داشت و به‌دلیل بزرگی، به آن ومبلی شمال می‌گفتند.
سیستم روی Revi
منچسترسیتی در دهه ۳۰ دوبار پیاپی به فینال جام حذفی رسید. بار اول با شکست مقابل اورتون همراه شد. اما تیم در سال ۱۹۳۴ پورتسموث را شکست دارد و به افتخار بزرگ نائل شد. طی همان بازیها منچسترسیتی صاحب رکوردی دست نیافتنی شد. دیدار این تیم مقابل استوک سیتی در دوره ششم جام حذفی با تساوی به پایان رسید؛ اما حضور ۸۴۵۶۹ تماشاگر، رکورد بیشترین تماشاگر خانگی را در تمام تاریخ باشگاههای انگلستان از آن منچسترسیتی کرد. بعدها جایگاههای ایستاده در استادیوم‌ها حذف شدند و به این ترتیب با کاهش ظرفیت استادیوم‌ها، این رکورد تا ابد ماندگار شد. آبی آسمانی‌ها برای نخستین بار در سال ۱۹۳۷ قهرمان لیگ دسته اول شدند. اما یک فصل بعد نوبت به سقوط این تیم رسید. آن هم در حالی که گلهای زده این تیم در بین تیم‌های لیگ، از همه بهتر بود!
بیست سال گذشت تا بازهم نام سیتی برسر زبان‌ها افتاد. باشگاه با الگوبرداری از بهترین تیم آن روزهای جهان (مجارستان) از دان روی به‌عنوان یک فروارد پشت سرمهاجمان اصلی استفاده کرد که وظیفه‌اش آوردن حملات از کناره‌ها به مرکز میدان بود. تیم ۲۶ مسابقه پیاپی را بدون شکست پشت سرنهاد و به فینال جامهای حذفی ۱۹۵۵ و ۱۹۵۶ رسید.
دروازه بانی با گردن شکسته!
آبی‌ها اولین فینال را از نیوکاسل باختند. اما در دومی، با نتیجه (۳-۱) بیرمنگهام را بردند. این مسابقه یکی از مشهورترین فینالهای تمام ادوار به‌شمار می‌آید. زیرا دروازه‌بان آلمانی تیم برت تراتمان درحالی ۹۰ دقیقه بازی کرد که از اواسط بازی دچار شکستگی عجیب گردن شده بود.
روزهای سیاه
سرانجام دوران خاطره انگیز منچسترسیتی به پایان رسید. افول باشگاه بهانه‌ای شد تا مالکولم آلیسون در سال ۱۹۷۹ یک بار دیگر به باشگاه بازگردد. اما این بار خریدهای او جواب ندادند و بازیکنان تازه واردی چون استیو دیلی تنها سبب هدر رفتن سرمایه تیم شدند. دوره‌ای جدید در تاریخ باشگاه آغاز شد که مربیان یکی پس از دیگری به باشگاه می‌آمدند و با دست خالی باشگاه را ترک می‌کردند. به‌طوری که تنها هفت مربی در دهه ۸۰ هدایت تیم را برعهده گرفتند! جان باند اولین آنها بود که در اکتبر ۱۹۸۰ جانشین آلیسون شد و تیم را به فینال جام حذفی ۱۹۸۱ رساند. اما پس از تساوی در نخستین دیدار، آبی‌ها مقابل تاتنهام هاتسپر در دیدار تکراری شکست خوردند. فصل بعد به خوبی آغاز شد و تیم صدر جدول لیگ را از آن خود کرد. اما پس از کریسمس، افت شدید باشگاه آغاز شد و تیم در پایان فصل در میانه جدول قرار گرفت. یک‌سال بعد تیم به دسته پایین‌تر سقوط کرد و دو فصل از جمع بزرگان انگلستان دور ماند. اما آبی‌ها در سال ۱۹۸۹ به لیگ یک برگشتند.
تیم در سال ۱۹۹۶ مجددا به لیگ یک سقوط کرد. آنها دو فصل را در لیگ یک سپری کردند و در سال ۱۹۹۸ تلخ‌ترین خاطره باشگاه را به جای نهادند: سقوط به دسته ۲! به این ترتیب سیتی نخستین قهرمان یکی از جامهای اروپایی بدل شد که به سومین دسته لیگ داخلی کشور خود سقوط می‌کرد!
به هر شکل تمام این‌ها به تاریخ پیوسته و حالا سیتیزن‌ها در فوتبال انگلیس، اروپا و جهان سر به آسمان می‌سایند…
انتهای پیام/