ورزش دات آنلاین-اظهارنظر نسجیده حسین کنعانی زادگان در گفت و گو با یک برنامه تلویزیونی در خصوص خودروی صد میلیاردی‌اش بازتاب بسیار زیادی در شبکه‌های اجتماعی به دنبال داشت، تا جایی که حالا جدا از نقدهای تند و تیز کاربران ایرانی شبکه‌های اجتماعی و مردم کوچه و خیابان صدای اعتراض قهرمانان رشته‌های ورزشی بلند شده تا این واقعیت برملا شود که هیچ کسی از تبعیض موجود در جامعه ورزش میان رشته فوتبال و سایر رشته‌های ورزشی راضی نیست!

واکنش‌های تند قهرمانان، ملی پوشان و مدال آوران ورزش ایران که در میادین بین المللی و جهانی صاحب رکورد، مدال و سکو  شدند بعد از این اظهارنظر غیر منطقی و خارج از دایره منطق این واقعیت تلخ را به اثبات می‌رساند که شرایط نه تنها مطلوب نیست بلکه به قدری خطرناک است که اگر این فضا همچنان ادامه داشته باشد، ممکن است اتفاقات ناگواری در جامعه ورزش رقم بخورد که به هیچ عنوان قابل جبران نیست!

اختصاص پوئن ویژه به ملی پوشان یک رشته بدون افتخار و جایگاه در سطح آسیا و جهان موجب یاس و سرخوردگی قهرمانان و مدال آوران ورزش ایران خواهد شد چون نه تنها از این آنها بابت افتخارآفرینی و تلاش‌شان تقدیر مناسبی صورت نگرفته بلکه مورد بی‌مهری ناباورانه‌ای قرار گرفتند تا مورد سرزنش اطرافیان خود قرار گیرند!

امروز وقتی پای درد دل قهرمانان و مدال آوران بازی‌های آسیایی می‌نشینیم متوجه می‌شویم سرمایه‌های ورزش این مملکت در فقر محض امکانات فعالیت حرفه‌ای و قهرمانی خود را دنبال می‌کنند تا پرچم کشورشان را در میادین بزرگ به اهتزاز در بیاورند، در حالی که فوتبالیست‌های ایرانی بدون کوچکترین دغدغه‌ای جدا از درآمدهای هنگفت و سرسام آورشان در جامعه از رانت واردات خودرو و پوئن‌های فضایی دیگر برخوردار می‌شوند، تا به معنای واقعی از تبعیض موجود در ورزش ثروت اندوزی کنند.

شاید از نگاه مسوولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک تلاش‌هایی برای از بین بردن این فضا در طول سال‌های اخیر صورت گرفته باشد، اما در دنیای حقیقی پس از بررسی این وعده و وعده‌ها یک جمله پیش روی افکارعمومی نقش می‌بند: «وعده درمانی! »

حالا باید از کیومرث هاشمی و محمود خسروی وفا پرسید چرا یک بازیکن پرحاشیه که هیچ افتخار در کارنامه حرفه‌اش وجود ندارد بایستی امتیاز واردات یک خودرو ۱۰۰ میلیاردی را داشته باشد اما ورزشکار طلایی  ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو برای تامین هزینه‌های سنگین ورزشی خود مجبور شود در تاکسی اینترنتی کار کند تا هزینه زندگی ورزشی را به ترتیب تامین کند؟  

چرا یک بانوی ورزشکار باید ماه‌های سختی و مشقت را به جان بخرد و با هزینه شخصی خود زمینه مدال آوری را فراهم کند بعد آن وقت یک بازیکن  به واسطه نیمکت نشینی چند هزار برابر او پاداش بگیرد، در یغ از اینکه ثانیه‌ای از رنج و مشقت او را برای کسب این مدال تحمل نکرده است!

وضعیت موجود و تبعیض ناباورانه میان رشته‌های ورزشی افتخارآفرین با فوتبال بی‌افتخار و همیشه ناکام می‌تواند زمینه شکل گیری بحران کوچ دسته جمعی ورزشکاران و قهرمانان ایرانی را تسریع کند، مساله‌ای که به هیچ عنوان قابل جبران نیست از این رو به نظر می‌رسد مقامات ارشد دولتی به ویژه شخص رئیس جمهور در این فقره ورود پیدا کند و با ابلاغ دستوری آنی مشکلات ورزشکاران و قهرمانان ورزش ایران را برطرف کند تا آنها بدون دغدغه به دنبال تکرار افتخارآفرینی در عرصه‌های بین المللی باشند، در غیر این صورت نه تنها شاهد سونامی در ورزش ایران خواهیم بود، بلکه با تداوم این شرایط خودمان نخبگان ورزش ایران را به سمت مهاجرت و ترک وطن هدایت کردیم!

پس تا دیر نشده دست به کار شوید!

انتهای پیام/