ورزش دات آنلاین- تیم ملی بسکتبال کشورمان در راه رسیدن به جام جهانی با مشکلات عدیده‌ای رو به رو شد و شاید کمتر کسی تصور می‌کرد با وجود افزایش سهمیه قاره کهن در رقابت‌های جام جهانی تیم ملی کشورمان به سختی و به عنوان آخرین تیم راهی این مسابقات شود، آن هم البته به لطف نیامدن استرالیا به تهران و کمی چاشنی شانس در دیدار پایانی، آسمان خراشان کشورمان در راه رسیدن این رقابت‌ها برابر تیم‌هایی چون ژاپن و چین اصلا حرفی برای گفتن نداشتند و نشان دادند که بسکتبال ما با روزهای اوج خودش که خیلی هم دور نیست فاصله پیدا کرده است.  

بسکتبال کشورمان که تا پیش از المپیک پیش همچنان به واسطه نسل طلایی با نفراتی چون حامد حدادی، صمد نیکخواه بهرامی و ارسلان کاظمی تیم اول قاره کهن بود و در رنکینگ جهانی هم حتی در جمع ۲۰ تیم برتر جهان هم قرار گرفت حالا با چالش بسیار جدی رو به رو است، به پایان رسیدن دوران بسکتبال ستارگان، مصدومیت نفراتی چون حدادی و دعوت نشدن نفراتی چون ارسلان کاظمی باعث شد تا پیش بینی بسیاری از کارشناسان دربار افت تیم ملی بسکتبال در صورت غیبت ستارگان به حقیقت بپیوندد، متاسفانه بسکتبال ما آنطور که مشخص است نتوانسته مسیری را که در سال ۲۰۰۷ آغاز کرد و چندین و چند مدال ارزشمند قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی و سهمیه المپیک و جام جهانی را در پی داشت را به خوبی ادامه دهد و ما امروز شاهد آنیم که بسکتبال مابه واقع تیم برتر قاره کهن نیست، مسئله‌ای که به خوبی در نتایج باشگاهی و عملکرد آن‌ها در رقابت‌های غرب آسیا مشهود است.  

این اتفاق که حالا روی داده عوامل بسیاری دارد که از حوصله این گزارش خارج است و به عواملی چون مدیریت فدراسیون در سال‌های گذشته، سیستم باشگاه داری و استعداد یابی و… ربط دارد اما حال مسئله مهم دیگری هم مطرح است.  

در روزهایی که فدراسیون مشحون شرایط خوبی نداشت و سرمربی وقت آلمانی از کار کنار کشید همان زمان بسیاری گفتند که حالا وقت آن است تا سرمربی صاحب نامی عهده دار امور شود که هم نظارت کافی روی رده‌های پایه را داشته باشد و هم به خوبی تیم ملی را در مسابقات رهبری کند، اتفاقی که رخ نداد و در ادامه نفراتی چون مهران شاهین طبع، مهران حاتمی و مصطفی هاشمی عهده دار مسوولیت  شدند که هر یک بسیار عجیب و غریب برکنار شدند! در ادامه هم که شاهد اتفاقاتی هستیم که بسکتبال فعلا با آن‌ها رو به رو است اما سوال اینجاست که آیا حضور هاکان دمیر سرمربی ترکیه‌ای در راس امور تیم ملی خوب است؟ بسیاری از کارشناسان در پاسخ به این سوال پاسخ مثبت دارند اما نه با شرایطی که فعلا وجود دارد!  

سرمربی که خودش در انتخاب نفرات نقشی نداشته، سرمربی که تنها یک بازی لیگ را دیده و سرمربی که تنها برای مسابقات پیش رو آورده شده آیا می‌تواند آنطور که شاید و باید کیفیت خود و تیم ملی را نشان دهد؟ قطعا خیر، اگر چه ممکن است در رقابت‌های پیش رو از جمله جام جهانی و بازی‌های آسیایی هم موفقیتی حاصل شود اما قطعا نمی‌توان همه آن را به خاطر این سرمربی و شرایط خوب دانست زیرا آنطور که مشخص است بسکتبال ما نیاز به پوست اندازی واقعی، تغییر نسل، دانش نوین و برنامه ریزی درست دارد.

هاکان دمیر کارنامه قابل توجه‌ای دارد و کیفیت خوبی هم دارد اماای کاش که این مربی زودتر عهده دار امور می‌شد و یا این که به صورت تمام وقت در ایران بود نه این که هم سرمربی تیم باشگاهی‌اش باشد و هم سرمربی ایران، اگرچه این کار در میان سرمربیان بسکتبال و والیبال مرسوم است اما برای بسکتبال ایران که نیاز به جهشی دوباره دارد قطعا مدل مناسب نیست.

در تیم ملی بسکتبال هم شرایط مشابه است، سرمربی صاحب نامی عهده دار امور شده و سرانجام برای بسکتبال بانوان ایران که بعد از سال‌ها کارش را آغاز کرده یک مربی با کارنامه به نام  النی کاپوجیانی عهده دار امور شده است اما دقیقا با شرایطی مشابه در تیم آقایان، با یک لیست و اسامی دعوت شده فرمایشی!  

بسکتبال ایران این روزها آنطور که مشخص است حال و هوای خوبی ندارد و ما شاهد برخی تصمیم‌ها و اتفاقات عجیب هم هستیم اما همین که مدیران فعلی به این نتیجه رسیده‌اند که بسکتبال ایران برای زنده ماندن به تفکر خارجی و روز نیاز دارد از همه چیز مهم‌تر است، امید می‌رود حالا که فدراسیون بسکتبال به سراغ مربیان صاحب نامی رفته است ابتدا هم شرایط را به خوبی برای آن‌ها فراهم کند و سپس تلاش کند از تمام آنچه آنان می‌دانند بهره ببرد نه این که صرفا ویترینی باشد برای نیمکت با همان نفرات فرمایشی یا شرایط گذشته 

بسکتبال ایران نشان داده که پتانسیل بالایی دارد و اگر دوباره همان روند خوب گذشته در آن تکرار شود با توجه به تجربه‌های حاصل شده در چند سال گذشته می‌تواند بیش از پیش رشد و پیشرفت داشته باشد.

انتهای پیام/