دبیر کل کمیته ملی المپیک حتی رشته ای که باعث شگفتی او و دیگر مسئولان شده بود را در میان رشته های عالی هانگژو قرار نداد!
ورزش دات آنلاین- روز شنبه مجمع سالانه کمیته ملی المپیک برگزار شد و مسائل مختلفی از جمله حقوق المپیکیها و بررسی عملکرد کاروان ایران در هانگژو صورت گرفت.
یکی از مواردی که مطرح شد مربوط به میزان موفقیت فدراسیونها در هانگژو بود.
مناف هاشمی دبیرکل کمیته ملی المپیک عملکرد رشتهها در بازیهای آسیایی هانگژو را در چهار گروه تقسیمبندی کرد. او گفت: چون هیچ رشتهای در گروه عالی قرار نگرفت بنابراین از خیلی خوب تقسیمبندی انجام شد.
خیلی خوب: کشتی، والیبال، صخره نوردی، شطرنج، ووشو، کوراش و ژیمناستیک
خوب: دوومیدانی، کاراته، اسکیت، تنیس روی میز و دوچرخهسواری
متوسط: تکواندو، وزنهبرداری، کبدی، شمشیربازی و قایقرانی
انتظار نتیجه بهتر: در گروه چهار دو تحلیل وجود داشت برخی معتقد بودند که آنها ضعیف هستند اما با جمعبندی که با رئیس کمیته ملی المپیک داشتیم به این نتیجه رسیدیم که با نگاه به آینده آنها را به عنوان رشتههای دور از انتظار یاد کنیم. این رشتهها شامل تیروکمان، بوکس، سوارکاری، تیراندازی، بسکتبال، بدمینتون، جودو، جوجیستو، فوتبال، تنیس، شنا و شیرجه، هندبال بودند.
سوالی که از مناف هاشمی باید پرسید این است که ملاک طبقه بندی رشتهها چه بوده است؟
چطور میشود رشتهای به مانند شطرنج که حتی خود مسئولان هم از مدال طلای مقتدرانهاش غافل گیر شدند نتوانسته در دسته عالی قرار بگیرد؟ نکند این انتظار را داشتند که در بخش زنان یا در بخش انفرادی هم ایران طلا بگیرد؟!
نکته دیگر این است که ووشو چطور در دسته خیلی خوبها قرار گرفته است؟ رشتهای که در ۶ وزن فینالیست داشت و هر چهار فینال مقابل چینیها را واگذار کرد چگونه نمره خیلی خوب میگیرد؟
اما نکته عجیبتر اینکه رشتههایی به مانند تکواندو یا وزنه برداری در دسته متوسط قرار گرفته است! وزنه برداری با یک نقره عملکردش متوسط بوده است؟! تکواندو بدون طلا عملکرد متوسطی داشته است!
این طبقه بندی مناف هاشمی از اساس ایراد دارد. ملاک عالی بودن یا نبودن را باید در سطح انتظارات اولیه جستجو کرد؛ نه تعداد مدالها.
اگر این گروه بندی براساس پیش بینیهایی قبل از بازیهای بوده یعنی کمیته ملی المپیک میدانسته وزنه برداری و تکواندو تا این اندازه بد نتیجه میگیرند؟! آنها میدانستند شطرنج ایران بدون شکست طلا میگیرد؟
قطعا اینگونه نبوده است و جای نگرانی دارد که با این نگاه قرار است چه چیزی در انتظار ورزش ایران در المپیک پاریس باشد!
انتهای پیام/