ورزش دات آنلاین- یک ایالت، یک شهر، با دو تیمی که هیچ‌گاه در طول تاریخ با همدیگر سازگاری نداشتند. اسپانیول و بارسلونا، باشگاه‌هایی که همشهری به حساب می‌آیند، اما به سختی می‌توان نقطه مشترکی بین آن‌ها پیدا کرد. بارسلونا، باشگاهی که همواره در مقابل دولت مرکزی اسپانیا ایستاد و از استقلال ایالت کاتالانیا دفاع کرد؛ و اسپانیول که همیشه مسیری خلاف مسیر بارسا را طی کرد.

اما شاید برای پی بردن به عمق اختلافات بین دو باشگاه، بهتر باشد چند صفحه از تاریخ را ورق بزنیم. کاتالانیسم در سال‌های پایانی قرن نوزدهم میلادی، یک جریان ادبی را داشت که حتی بزرگ‌ترین نویسنده‌های دنیا هم جذب آن شده بودند، در قرن بیستم بقای کاتالانیسم تنها در استادیوم خانگی بارسلونا ممکن بود؛ جایی که تماشاگران بارسلونا به بهانه تماشای تیم ایالت‌شان به استادیوم نوکمپ می‌رفتند و شعارهای انقلابی خودشان را به زبان کاتالانیایی می‌خواندند.

برای ریشه قضیه باید به پیش از این اتفاقات رفت، به سال‌هایی که بارسلونا با تجارت نساجی و سرمایه‌گذاران متعصب در کنار شهرسازی ویژه معماران بارسلونی، بهشت اسپانیا بود.

سال‌هایی که آن‌ها با خیال راحت خود را کاتالونیایی به حساب می‌آوردند. اما از سالی که حکومت مرکزی اسپانیا دیگر حوصله ساز مخالف مردم ایالت‌های باسک، گالیسیا و کاتالونیا را نداشت و به دنبال حکومت یکپارچه افتاد و دیگر همه این ایالت‌های جدایی‌طلب را جزیی از خاک کشور دانست، مشکلات آغاز شد. از روزهایی که هر نوع فعالیت سیاسی ممنوع شد و مردم در ایالت کاتالونیا به دنبال راه دیگری برای دفاع از ارزش‌هایشان رفتند؛ راهی که به باشگاه فوتبال بارسلونا ختم شد. باشگاهی که پرچم آن نقش صلیب سنت جرج بود بر زمینه رنگ‌های پرچم ایالت کاتالونیا. باشگاهی که از روز افتتاح یک عبارت ویژه روی سردر آن خودنمایی می‌کرد؛ « چیزی فراتر از یک باشگاه »

اولین واکنش حکومت مرکزی اسپانیا به این حرکت مردم ایالت کاتالونیا تاسیس اسپانیول بود. تیمی که تنها یک سال پس از تاسیس بارسلونا، در این شهر متولد شد. البته اسپانیول که با کمک‌های مالی حکومت مرکزی آغاز به کار کرده بود، ساختمان خودش را در بخش مرفه‌نشین شهر ساخت و حتی اگر الان هم به بارسلونا بروید می‌بینید استادیوم خانگی اسپانیول در گران‌ترین محله شهر ساخته شده. در سیاست‌های حکومت مرکزی اسپانیا اسپانیول یک شعبه از سلطنت بود که نباید می‌گذاشت بارسلونا پا بگیرد.

از همان سال‌ها، اسپانیول و بارسلونا همدیگر را دشمن خود شناختند، دشمنی‌ای که آتشش هنوز که هنوزه زبانه می‌کشد و هواداران دو باشگاه از همدیگر متنفرند.

حالا این دو تیم در حالی باید در چارچوب هفته سی و چهارم با هم روبه‌رو شوند که آبی و اناری‌ها تنها به یک برد نیاز دارند تا قهرمانی‌شان را مسجل کنند. جشن قهرمانی در خانه دشمن؟ در مقابل چشمان کسانی که نمی‌خواستند آن‌ها قدرت داشته باشند؟ چی از این بهتر؟

اما پیروزی برابر اسپانیول در این سال‌ها هیچ‌گاه برای بارسا ساده نبود. نمونه بارزش دیدار رفت دو تیم، جایی که بارسلونا با تساوی ۱-۱ مقابل اسپانیول متوقف شد. بازی‌ای که در جریان آن، هر دو تیم یک بازیکن اخراجی داشتند و حساسیت و هیجان بازی، کار را به درگیری‌های فیزیکی کشاند.

اسپانیول یکی از ۶ تیمی است که توانسته در رقابت‌های این فصل لالیگا، دروازه فتح‌نشدنی بارسلونا را باز کند؛ و همین آمار نشان از رقابت سخت دو تیم در این دیدار دارد.

شاگردان ژاوی پس از شکست مقابل رایو وایکانو، به فرم خوب خود برگشتند و در دو بازی بعدی‌شان مقابل رئال بتیس و اوساسونا موفق به کسب پیروزی شدند. با بازگشت مصدومان، دست ژاوی برای چیدن ترکیب اصلی بازتر است و می‌تواند سیستم‌ها و تاکتیک‌های مختلفی را در دربی کاتالونیا تست کند.

اما در آن سو، اسپانیول اصلا شرایط خوبی ندارد و در ۱۰ بازی قبلی خود، تنها ۴ امتیاز به دست آورد. آبی و سفیدهای بندر بارسلون یک بار دیگر خطر سقوط را احساس می‌کنند و بارسلونا این فرصت را دارد تا وضعیت همشهری خود در قعر جدول را بدتر از چیزی که هست کند.

با این حال، لوییز گارسیا، سرمربی اسپانیول گفته: «فردا روزی است که از حضور در اسپانیول احساس غرور بیشتری می‌کنیم. هیچ انگیزه‌ای برای بازی کردن بالاتر از فرار از سقوط نیست، ما انگیزه بیشتری نسبت به بارسلونا داریم. »

همچنین برای جلوگیری از درگیری‌های احتمالی، به کسانی که شال یا پیراهن بارسلونا به تن داشته باشند، اجازه ورود به ورزشگاه داده نخواهد شد؛ چرا که این دربی پرخطر تلقی می‌شود و حتی مدیران اسپانیول نیروی امنیتی ویژه‌ای را تدارک دیده تا در اطراف ورزشگاه حضور داشته باشند.

با این که افتخارات دو تیم به هیچ وجه قابل مقایسه نبوده و نیست، اما این دربی همواره حساسیت‌های فرافوتبالی داشته، حساسیتی از جنس تاریخ و سیاست.

انتهای پیام/