ورزش دات آنلاین- مجید کهتری سرمربی تیم ملی پاراتیروکمان ایران در آخرین مصاحبه خود درخصوص وضعیت فعلی زهرا نعمتی برای حضور در بازی‌های پاراآسیایی هانگژو صحبت‌های باورنکردنی را بر زبان آورد و به راحتی اعلام کرد که ۶ ماه است از او بی‌خبر است!

کهتری دراین باره گفت: بعد از پارالمپیک توکیو نه صحبتی با زهرا نعمتی داشتم و نه در اردوهای ما شرکت کرده است. در حال حاضر نیز بیش از ۶ ماه است که اطلاعی از او ندارم و تا جایی که می‌دانم حتی در تمرینات افراد سالم نیز شرکت نمی‌کند. البته چند ماه پیش از طریق رسانه‌ها متوجه شدم که وی قصد شرکت در بازیهای آسیایی را دارد که در این خصوص نیز تا جایی که اطلاع دارم همراه تیم تمرین نمی‌کند. حال این که به صورت غیرمتمرکز تمریناتش را پیگیری می‌کند اطلاع ندارم و در جریان برنامه‌هایش نیستم.

چند ساعت بعد از این صحبت‌های کهتری، زهرا نعمتی با انتشار استوری در اینچئون کره جنوبی نوشت: اینو گذاشتم واسه اون آدم‌هایی که تو رسانه اعلام میکنن از زهرا نعمتی خبری نداریم. خوب اگر واقعا دلسوز ورزش مملکت و قهرمانتون هستین می‌تونستید یک بار احوالش رو بپرسین خودش همه چیز را براتون توضیح می‌داد که کجای این دنیاست.

او همچنین در استوری دیگر نوشت: من بار دیگر بر می‌گردم؛ قوی‌تر از قبل!

اینکه سرمربی تیم ملی ایران از وضعیت دارنده سه مدال پارالمپیک در رشته تیروکمان خبردار نباشد جای تعجب دارد و باید از مسئولان مربوطه سوال کرد که چطور می‌شود از وضعیت چنین ورزشکاری بی‌اطلاع بود؟! مگر مسئولان کمیته ملی المپیک و پارالمپیک دائم از اعزام شانس‌های اصلی کسب مدال به بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی صحبت نمی‌کنند؛ پس چطور می‌شود که آن‌ها یکی از ستاره‌های پاراتیروکمان دنیا را داشته باشند اما به قول خودشان ۶ ماه از او بی‌خبر بمانند؟ آیا این نشان دهنده کم کاری زهرا نعمتی است یا بی‌کفایتی مسئولان؟ اینکه سرمربی تیم ملی بدون آن که خودش را دارای مسئولیت بداند می‌گوید بعد از پارالمپیک توکیو دیگر صحبتی با نعمتی نداشته است!  

نکته جالب توجه اینکه کهتری بعد از طلای نعمتی در پارالمپیک توکیو به تمجید از این او پرداخت و حتی نعمتی را یک تیرانداز تکرارنشدنی معرفی کرد و گفت: به نظر من یک روز تاریخی شد و زهرا نعمتی باز هم تاریخ‌سازی کرد. کسب ۳مدال طلا در پارالمپیک‌های لندن، ریو و توکیو تاریخ‌سازی واقعی است. با شناختی که من دارم، این اتفاق دیگر تکرار نخواهد شد، مگر آنکه با خانم نعمتی چهارمین مدال طلا را هم کسب کنیم. اینکه یک ورزشکار معلول بیاید و در سه دوره قهرمان پیاپی شود، اتفاقی است که به آسانی تکرار نمی‌شود. من بیشتر از این بابت خوشحالم که این مدال  انرژی خاصی به جامعه معلولان ایران و به ویژه بانوان وارد می‌کند. باور کنید وقتی نعمتی در لندن طلا گرفت، موجی از تیراندازان دختر و پسر پیدا شدند که می‌گفتند ما می‌خواهیم در این رشته کار کنیم. من فکر می‌کنم این اتفاق (سه قهرمانی پیاپی) در دنیا هم تاثیر خواهد گذاشت. امیدوارم  بقیه بچه‌ها هم موفق باشند اما در عین حال نعمتی یک تیرانداز فوق العاده است.  

حالا اما مشخص نیست چه چیزی تغییر کرده کهتری اینگونه با بی‌اعتنایی از زهرا نعمتی سخن می‌گوید. به نظر می‌رسد سرمربی تیم ملی و البته دیگر مسئولانی که خود را مقابل ورزشکاران بی‌مسئولیت می‌دانند و جز به من منافع خودشان فکر نمی‌کنند به خاطر عدم برخورد مدیران بالادستی این چنین بی‌پروا بی‌اهمیتی خود را فریاد می‌زنند و هر چیزی برایشان اهمیت دارد جز منفعت ملی.

شاید همین رفتارها در سال‌های اخیر سبب شده تعداد مهاجران ورزش ایران افزایش یابد و نخبگان برای فعالیت در فضایی که مسئولان ورزش آن ارزش و اهمیت استعدادها و ستاره‌های واقعی خود را می‌دانند تصمیم به مهاجرت بگیرند.

انتهای پیام/