عملکرد و اتفاقاتی که در زمان حضور بهروز عطایی روی نیمکت تیم ملی وایلبال رخ داد باعث بی اعتمادی به مربی ایرانی شد و شاید این ذهنیت سال‌های سال باقی بماند.
ورزش دات آنلاین- خروجی جلسه مشورتی فدراسیون والیبال در ۷ اردیبهشت ۱۴۰۰ انتخاب بهروز عطایی به عنوان سرمربی تیم ملی بود اما حضور این مربی روی نیمکت تیم ملی بیشتر از دو سال و پنج ماه نشد.
بعد از ادامه شکست‌های تیم ملی در انتخابی المپیک ۲۰۲۴ در ریو بهروز عطایی در یک اقدام شوکه کننده از هدایت تیم ملی کناره گیری کرد؛ البته اگر استعفای او را اختیاری بدانیم.
روزهای ابتدایی بهروز عطایی با ایران شیرین‌تر از چیزی بود که تصور می‌شد اما روز به روز همه چیز بدتر از قبل شد؛ قهرمانی جهان ۲۰۲۲، لیگ ملت‌های ۲۰۲۳، قهرمانی آسیا ۲۰۲۳، بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ و انتخابی المپیک!
در نگاه اول طلای هانگژو می‌توانست تا حدود زیادی هجمه انتقادات از بهروز عطایی را کم کند اما شیوه بازی تیم ملی برهمگان مشهود بود و طلای چین هم نتوانست باری از روی دوش عطایی بردارد.
به هرشکل شکست‌های پرتعداد در انتخابی المپیک آن هم مقابل تیم‌هایی که جزو ۱۰ تیم برتر دنیا هم نیستند امتیازات زیادی از ایران کم کرد و عطایی را که لبه پرتگاه بود به دره پرتاب کرد.
اینکه حضور عطایی از ابتدا درست بود یا غلط موضوعی است که بررسی آن در حال حاضر هیچ دردی از والیبال ایران دوا نمی‌کند اما مهم‌ترین نتیجه حضور عطایی روی نیمکت سرمربی گری تیم ملی بسیار غم انگیزکننده است؛ بی‌اعتمادی به مربی ایرانی!
تیم ملی جوانان با خود بهروز عطایی و محمدرضا مومنی مقدم قهرمان شد و بسیاری از مربیان به موفقیت‌های زیادی رسیده اما اتفاقاتی که در دو سال و نیم حضور بهروز عطایی روی نیمکت تیم ملی بزرگسالان رخ داد باعث بی‌اعتمادی به مربی ایرانی شد.
ناموفق بودند بهروز عطایی در کل به سود هیچ مربی ایرانی نبود حتی آن‌ها که از ابتدا با حضور او در تیم ملی مخالفت می‌کردند. حالا باید سال‌ها بگذرد تا خاطره تلخ دوره بهروز عطایی از خاطر مردم و حتی مسئولان پاک شود و باردیگر به مربی ایرانی اعتماد کنند.
انتهای پیام/